طراحی سیستم فازی برای تشخیص بیماری های ریوی براساس تنفس سنجی

مقدمه: امروزه آلودگی هوا و مواجهات زیان آور شغلی و صنعتی سبب شیوع روزافزون بیماری های ریوی شده است. آزمون های ارزیابی عملکرد ریوی ازجمله تنفس سنجی(اسپیرومتری) در فرآیند تشخیص و درمان این بیماری ها جایگاه کلیدی دارد. با توجه به کاربرد روزافزون سیستم‏های دسته‏بندی در پیش بینی و تشخیص از روی نمونه های آموزشی، می توان با تکیه بر روش های مبتنی بر داده به تشخیص افراد بیمار و غیر بیمار بر اساس کارکرد ریه، دست یافت. روش بررسی: در این مطالعه طراحی سیستم فازی برای پیش بینی بیماری سندرم تحدیدی و انسدادی ریه، براساس داده های مربوط به کارکنان چند کارخانه ی تولید کاشی صورت می گیرد. ورودی های این سیستم اطلاعات شغلی افراد و شرایط محیطی در محل کار و خروجی نیز نتایج آزمایشات تست عملکرد ریوی مربوط به این افراد است. نتایج خروجی بر اساس آستانه های مختلف به صورت گسسته شامل بیماری یا عدم بیماری بیان می گردند. یافته ها: در بین روش های دسته بندی مورد استفاده، روش دسته بندی فازی به دلیل نسبت دادن میزان درجه تعلق نمونه ها در هردسته به نتایج قابل قبولی دست یافته است. مدل ایجاد شده در این مطالعه برای پیش بینی بیماری سندرم تحدیدی و انسدادی ریه براساس نمونه های تست مورد بررسی مربوط به اطلاعات کارگران سال ۱۳۹۴ به ترتیب به دقت ۰.7۳ و ۰.7۹ دست یافت. نتیجه گیری: با توجه به عملکرد مناسب سیستم فازی در محیط های نایقین و غیرقطعی، استفاده از آنها برای مدلسازی و پیش بینی در مسائل پزشکی همچون تشخیص بیماریها توصیه می شود. دانش در سیستمهای فازی به صورت قواعد اگر-آنگاه بیان می شود، لذا دانش بدست آمده هم قابل فهم توسط انسان است و هم می تواند در صورت لزوم توسط خبره انسانی پالایش شود.